Բառարաններու մէջ պտոյտը կը շարունակուի այս երրորդ հատորով։ Հեղինակը, ինք ալ հմայուած իր սարքած պտոյտէն, «հրաշալի պտոյտ» կ’որակէ զայն ու կ’անդրադառնայ որ բառարաններու մէջ իր պտոյտը վեր-ջակէտ չունի։ Հայոց մայրենիի սիրա-հարները պիտի ընկերանան հեղինա-կին սարքած պտոյտին, պիտի սրտա-պնդեն հեղինակը եւ իրարու հետ պիտի բաժնեն հայոց լեզուի հարստու-թիւններն ու գեղեցկութիւնները։