Բառարաններու մէջ պտոյտը կը շարունակուի եւ կը հասնի հինգերորդ հատորին։ Հեղինակը գիւտը կ’ընէ լեզուական նորանոր գեղեցկութիւն-ներու եւ կ’ուզէ զանոնք բաժնել իր ընթերցողներուն հետ, որովհետեւ, կ’ըսէ ան, գեղեցիկը գեղեցիկ է այն ատեն միայն, երբ այդ գեղեցկութեան դիմաց կայ զայն տեսնող ու վայելող մարդ-անհատ մը։ «Ի՜նչ լաւ որ առանձին չենք», կը գրէ հեղինակը, յայտնելով մեր լեզուի գեղեցկութիւն-ները ընթերցողներու հետ բաժնելու ուրախութիւնը։

ՊՏՈՅՏ ՄԸ ՀԱՅՈՑ ԼԵԶՈՒԻ ԲԱՌԱՐԱՆԻՆ  ՄԷՋ - Ե.

 Յուշատետր - 82