ՆՈՐ
ԼՈՒՐԵՐ    ՅՈՒՇԱՏԵՏՐ     ԳԻՐՔԵՐ   ԱՐԽԻՒ   ՄԵՐ ՄԱՍԻՆ     ՆԱՄԱԿ ԽՄԲԱԳՐՈՒԹԵԱՆ  
Share on Facebook Share on Twitter Share via e-mail
81. Տարի

ԳԻՐՔ

ԱՐԽԻՒ - 1 ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ 2020 © NorMARMARA 2001 - 2020
Share on Facebook Share on Twitter Share via e-mail

?nğnzuwr fuğumr fşğ<rz +ğşğnd jndjuzrbzşğg sıuanürv şz

UXNP>UHUANDKŞUZ ZU:UĞUĞG :*İŞJUD {ARDĞĞRWTK´R

AĞUIUĞUMNDKŞUZ IZ*ĞTZ UASTI AU?UZRZ


?nğnzuwr ausuouğumr fşğ<rz +ğşğnd jndjuzrbzşğg sıuanürv şz Kndğ=rnw ausuğ! Fuğumndu,zşğnd krdg +ğt +ğ mg suüljr^ sşxznpzşğnd şd ,uzğ nd ,uwğuwşp ,uzğ arduzezşğnd krdz ul mg çuğqğuzuw^ euğqşul ıumzndfğuw gzşlnf suğenj ux+ğşuw mşuz=g! Uxnp<uhuandkşuz Zu.uğuğ (uağtıırz Ünou huıui.uzşj {Ardğğrwtk´r ağuıuğumndkşuz ız+ğtz Uastı Au=uzr auğjndszşğndz^ euğqşul nd euğqşul öündbndkşuz ağudrğşlnf auwğşzumrjzşğg!

Fşğ<rz şğş= +ğşğnd ındşulzşğg çuğqğuju, şz^ 29 *üniınirz znğ fuğumndu,zşğnd krdg 1549 tğ^ 30 *üniınirz% 1482^ rim şğtm% 1587! Sşxznpzşğnd krdz ul ausuhuıui.uzuçuğ fşğ<rz şğş= +ğşğndz 39^ 42 şd 44! ;uzğ şd ,uwğuwşp ,uzğ arduzezşğnd krdg 917^ 945 şd 961! Gzeauzndğ sşxznpzşğnd krdg 6370!

Giı Zu.uğuğrz Rikuzhndlr st< fuğumndu,zşğnd krdg vt udşlju,^ =upu=g aumumbxr ıum t^ çuwj Mşeğnzumuz Uzuınlndr nd Auğud Uğşdşlşuz Uzuınlndr st< fuğumr eth=şğg udşlju, şz! Şütumuz bğ<uzrz st< ul rğufroumg muwndz t!

Fuğumg ıuğu,şlnd ül.udnğ upçrdğg audu=umuz sr<njuxndszşğz şz% auğizr=^ suzv öudumzşğnd klyuındsr ausuğ iuğ=ndu, audu=nwkzşğg^ ,zzeşuz ıuğşeuğqzşğg!

Mg .+indr nğ arduzeuznjzşğnd st< ışp vt szuju,! (uağtıırz Ünou erışl ındud nğ arduzeuznjzşğg lşjndz şz 47 ux auğrdğ ausşsuındkşusç! :ıujşul euğsuzndsr çucrzzşğg% 60 ınmninf! Uğaşiıumuz bzvuxndkşuz muhndu, arduzezşğnd ausuğ işzşumzşğg% 30 ınmninf!

Fşğ<rz =uzr sg +ğşğndz muğü sg =upu=zşğnd% Suğırzr^ Muöruzktyr^ Buzlgndğ)uwr nd Huksuzr arduzeuznjzşğnd st< uzmnprzzşğnd humui muğ^ çuwj arsu rğufroumg çuğşludu, t!

Fıuzüg srbı uxmuw t^ sşxznpzşğnd krdg m'udşlzuw^ ,uzğ arduzezşğnd krdg m'udşlzuw^ çnlnğr huğıumuzndkrdzz t çcrbmzşğnd aşı sruirz qşx= qşx= ıulnf aşışdrl muznzzşğndz nd öündbujndszşğndz!


{Lt Yuğrörtz´ kşğkr ağuhuğumndsg

(ĞUZİUMUZ ITİRZ ?UPU?RZ ST> {ÜNĞB ÜUWLŞĞ´G WUĞQUMU; TRZ

 AUW JNDJUĞUĞZŞĞNDZ FĞUW

Vnği kndğ=şğ hrır muzüzrz euıuğuzrz ux<şd


(ğuziumuz {Lt Yuğrörtz´ aşprzumudnğ huğçşğumuzg 25 *üniınir rğ krdnf uğquüuzü mg auzeriuzuğ Itirz =upu=r st< huıuau, sr<uethr sg! Eth=g huıuau, tğ 24 Wndlrirz^ şğç .ndsç sg )ğuziuauwşğ jnwj m'gztrz Itirzr st<^ çuwj uznz= şzkuğmndşjuz {Ünğb üuwlşğ´ ,uwğuwşpumuz kndğ=şğnd &H+ö=ndğk/ wuğqumsuz! Giı kşğkr lğuındndkşuz^ Kndğ=rnw eğ+bg mğnp =uzr sg ıuizşum örzşul şğrıuiuğezşğ^ nğnz= rğşz= örğşz= {Ünğb üuwlşğ´ .ndsçr uzeuszşğ mg mnvtrz^ wuğqumu, trz jndjuğuğzşğnd fğuw^ huıouxşlnf zrdkumuz fzuizşğ! Wuğqumndnp .ndsçtz vnği anür qşğçumulndu, tğ! Uznzj ets euı çujndu, t auwmumuz bğ<uzumzşğndz mnpst!

{Lt Yuğrörtz´ lğuındusr<njg mg zbt nğ kndğ= ,uwğuwşpumuzzşğnd ausuğ euıumuz kpku,ğuğg huığuiındu, t {uışlndkrdz ağuağşlnd´ w+endu,r lnwirz ıum! Erışl mg ığndr nğ s+ıudnğuhti 100 kndğ= ,uwğuwşpumuzzşğg wuğqumu, şz ,uündsnf auw )ğuziujrzşğnd fğuw^ nğnz= çnpn=r jnwjşğ muösumşğhu, trz rğşzj quwzg çuğqğujzşlnd ausuğ auw-uığhtwouzumuz iuasuzuü+ırtz zşği huıuau, çu.ndszşğndz ausuğ! Auw ausuwz=g şğmnd çnpn=uürğ zşğmuwujndju, t uwi rsuiınf! Qşğçumulşulzşğtz stmg huğuülnd. Uastı Vtkrzz t nğ 17 İşhışsçşğrz euıuğuzr ux<şd hrır şllt!

(ğuziuauw muösumşğhndkrdzzşğg ausumuğünp suğsrzg 28 *üniıni kndumrğ aupnğeuüğndkşusç sg ışpşmujndj nğ euıuğuzrz st< hrır zşğmuwuzuw nğhti ındcnp mnps! Erışl ığndşjud nğ {Ünğb üuwlşğ´ buğcndsr uzeus^ )ğuziuçzum Uastı Vtkrzr ül.udnğ ünğ,ndztndkrdzg mg kndr gllul aumuauw üğüxndkrdzzşğnd muösumşğhndsg^ =uzr nğ wuou. auzeti mndüuw auwuışuj şlnwkzşğnf! Uwihrir şlnwkzşğtz stmnd gzkuj=rz uz znwzrim vfuğuzşjud gişlnd aşışdşulg$ {Rz,r knp ıuz 2000 şdğ+ usiumuz şd ötz= sg nd şi htı= şpu, ünğ,g mg ışizşs (ğuziuwr st< şd usşzndğş=´!


UIĞHTWOUZJRZŞĞ AUMUAUW JNWJ GĞRZ HĞUÖRLR ST>


{Tğstzr Auhtğ´ lğuınd muw=t<g mg üğt nğ Hğuörlr st< uığhtwouzjrzşğ mg buğndzumşz aumuauw jnwjşğ muösumşğhşl mus huısumuz rğnpndkrdzzşğg .şpukrdğşlnf qşxzuğmzşğ iuğ=şl öuzuöuz fuwğşğnd st<!

Erışl mg ığndr nğ uwi uzüus .ndsç sg uığhtwouzjrzşğ Hğuörlr suwğu=upu=r Hğuörlr +eumuwuz ıuznp suwğndprrz fğuw wu<npşjuz mu.şl ıul {Auwuiıuz$ fşğ< ın_dğ Uığhtwouzr fğuw wuğqumndszşğndz´ fşğıuxndkşusç aimuw jndjuhuiıux sg!

Sruwz kt^ giı znwz lğuındndkşuz^ jndjuhuiıuxg gzeustzg şğmnd +ğ mu.ndu, szuj! Auwuiıuzr eşihuzuındzg uğuü+ğtz sr<usışj nğ jndjuhuiıuxg nğ 25 *üniınirz öşışpndu, tğ suwğndprr fğuw^ 27 *üniınirz uğetz aşxujndu, tğ!


Fuzıulrös% Yuğrör st<

HP;NDU; T

1915R :NĞAĞEUZRB MNSRIUİR WNDBUĞQUZG


(ğuziuwr st< Auwuiıuzr eşihuzuındzg Ersuışığ-r rğ hubı+zumuz t<rz fğuw aupnğeşj kt Yuğrör st< fuzıulrösr sg şzkuğmndu, t auw cnpnfndğer ausuğ zndrğumuz uzndz Mnsrıuir uğquzg! Uğquzg^ nğ mg üızndr =upu=r mşeğnzumuz suirz st<^ {Auwnj jşpuihuzndkşuz´ wndbuğquzr auğşduzndkşusç^ hp,ndu, t {Uırmu mşp, t^ mşp,r= t´ sumuüğndkşusç zşğmnf sg! Eşihuzuındzg mjşlnf wndbuğquzr lndiuzmuğg^ üğşj nğ .iı+ğtz mg euıuhuğıt Mnsrıuir uğquzr hp,ndsg^ nğ ndğujsuz uğıuwuwındkrdz t 1915r önaşğndz zndrğndu, wndbuğquzrz^ rzvhti zuşd 1915tz şı= (ğuziuwr st< uhuiıuzu, auwşğnd ets!


AŞZĞR: S:RKUĞŞUZ% HUBI*ZUHTİ

{XNSU´ UMNDSÇR SUĞÖRM T


Auwuiıuzr )ndkhnlr uöüuwrz .ndsçr uxu<uıuğ suğörm Aşzğr. S.rkuğşuz hubı+zuhti euğqud rıulumuz {Xnsu´ umndsçr suğörm! Auw mriuhubıhuzg nğ uzjşul ıuğr fuğqndu, tğ {Xnsu´r mnpst şd Rıulru yn.ueğndu, tğ Lnzınzr {Uğitzul´tz^ fuğqufouğnf ışpuyn.ndşjud {Xnsu´! {Uğitzul´ şd Aşzğr. S.rkuğşuz ausuquwzndkşuz sg üulnf^ .öşjrz huwsuzuürğg! Wrbşjzşz= nğ S.rkuğşuz 2018r Wndznduğrz vnği ıuğnduw huwsuzuürğ mz=u, tğ {Uğitzul´r aşı^ çuwj 2019r İşhışsçşğrz fuğqndu, tğ {Xnsu´r mnpst! {Uğitzul´r muöstz zşği S.rkuğşuz suizumju, tğ 59 sğjndsr nd euğqu, tğ 9 mnlr nd mnluwrz 13 yn.uzjndsr aşprzum!

Erışl ıuz= zuşd nğ Auwuiıuzr )ndkhnlr uöüuwrz .ndsçr ül.udnğ suğörvg ağuhuğumşj juzmg uwz suğörmzşğnd^ nğnz= wuxu<rmuw +ğşğndz hrır suizumjtrz 2022r Şdğnhuwr u.nwşzndkşuz öındsr sğjubuğ=rz! Aşzğr. S.rkuğşuzr uzndzg mg çujumuwtğ uwe juzmtz^ =uzr nğ uwi fşğ<rzg wuwızu, tğ kt uğqumndğer st< t^ fşğ<rz bğ<uzrz vt suğöndu, nd vr mğzuğ jnwj ıul rğ çnlnğ muğnpndkrdzzşğg^ =uzr nğ lud suğöufroum sg vndzr!


ZNĞ ÇUJUWUWINDSZŞĞ

FUZR ST> WUWIZUÇŞĞNDU; NDĞUĞIUMUZ EUSÇUZUBŞĞIR HŞPNDSZŞĞND GZKUJ?RZ


Fuz =upu=tz 26 =rlnsşkğ aşxudnğndkşuz fğuw mg üızndr Vufndbktyt çşğeg &auwmumuz uzndznf İuğındğr.rzrlr mus Auwmuçşğe/^ ndğ wuwızuçşğndu, t ndğuğıumuz bğ<uzrz huımuznp eusçuğuzubşğı sg! Hşpndszşğ mg muıuğndrz azuürındkşuz yğ+)tit+ğ Xu)tk Vufndb+plndr ül.udnğndkşusç! Zu.uhti wuwızuçşğndu, trz 2750 ıuğnduw üşğşösuzzşğ^ nğnzj ndindszuirğndkrdzg şğşduz auzu, tğ kupndsg rğumuzujzşlnd 4 qşdşğ! Uznzjst uxu<rzg% erumröndstz şı= sn.rğg mondor &iuynğ/ st< ezşlnf kupşlnd qşdg^ şğmğnğeg% eusçuğuzzşğ^ şğğnğeg% öuğeuğndu, işzşumr ışi=nf üşğşösuzzşğg şd vnğğnğeg% ndppumr+ğtz anpr st< kupşlg! Uwcs wuwızuçşğndşjud kupsuz 5ğe qşdg$ üızndu, şz üşğşösuzzşğ^ nğnz= üğşkt usçnp<ndkşusç muxndjndu, şz uduöu=uğşğtz! Azuütızşğ m'şzkueğşz nğ uwe qşdnf kupndu, şz muxufuğrvzşğg!


SUĞSUĞU *ĞUKŞĞKR GZIUZR?G RĞ ŞIRZ MG QÜT 80 USÇNP> IUĞRZŞĞ

Huırdz nd şğ<uzmndkrdzz ndzrz= znwz .uzeufuxndkşusç nd şxuzenf kşdumn.şlnd 81ğe ıuğrtz zşği






















Şğtm ndğu. +ğ tğ Suğsuğu-r uzqzumuösrz nd sşğ irğşlr gzkşğjnpzşğndz ausuğ! Sşğ kşğkg şğtm mg yumtğ rğ uğerdzudtı huısndkşuz 80 ıuğrzşğg nd mg çuzuğ 81g! Uwi şğ<uzrm rğueuğqndkrdzg mg ı+zndtğ sşğ irğşlr ub.uıumrj Zurğu İrdöstr mnpst .sçuüğndu, nd sşğ çuösukrd ub.uıumrjzşğndz w+endu,zşğnf on.uju, çujuxrm krdnf!

Htw+plndr Kupuwrz :nğandğeg şd (tğrürdpr Kupuwrz :nğandğeg sşğ ndğu.ndkşuz suizumrj m'glluwrz pğmşlnf b=şp ,upmşmnpnfzşğ! Ausumrğzşğ s+ıtz mus aşxndtz aşxuquwznf mg bznğaudnğtrz sşö!

Sşör ausuğ zu.zumuz ndğu.ndkrdz tğ gzendzrl bznğaudnğumuz uwjşlndkrdzg sşğ ausuwz=uwrz ünğ,rvzşğtz Suğrus Iğustğşuzr^ sşğ uzöndüumuz uisndz=np İrlfu Mnsrmşuzr^ nğnz=  şmu, trz rğşzj aşı çşğşlnf auwşğtz öuğeuğndz ıuğşeuğqr muğmuzeumg^ nğ mığndşjud sşğ .sçuüğuhşı X$ Auııtoşuzr mnpst bğ<uhuındu,% ardğşğnf nd sşğ kşğkr uzqzumuösnf! Uwi+ğ mg ağuıuğumşz= sşğ wnçşlşzumuz ıuğnduw uxu<rz krdg! Bznğaumulndkrdz suizumrjzşğndz! Şd bznğaudnğ 81!


SUĞSUĞU


Lrçuzuzşuz şd sr<uöüuwrz +ğuürğ - wuındm {Suğsuğu´ +ğukşğkrz

*ĞNDUZ AŞI - 70

UB:UĞAG ŞD SŞZ?% SŞĞ ÇUÖNDS ANÜŞĞNF-JUDŞĞNF

Üğşj WUMNÇ IRDZŞUWŞUZ


Երէկ երեկոյեան Լիբանան ժամանած Ֆրանսայի նախագահ Էմանուէլ Մաքրոն Պէյրութի օդակայանէն ուղղակի ուղղուեցաւ լիբանանցի մեծանուն երգչուհի, Լիբանան-հայրենիքի ամբողջական սէրն ու երազը եւ յոյսը մարմնաւորող, առասպելական երգչուհի եւ «Աստղերու դեսպան» Ֆէյրուզի բնակարանը, Ռապիէի շրջանին մէջ: Պատմական այս հանդիպումին ընթացքին նախագահ Մաքրոն բարձր գնահատելով 85-ամեայ Ֆէյրուզի անզուգական երգարուեստը՝ զայն պարգեւատրեց ֆրանսական բարձրագոյն կարգի մետալով: 24 ժամուան համար եւ մէկ ամսուան մէջ երկրորդ անգամ ըլլալով Լիբանան գտնուող Ֆրանսայի նախագահը երէկ ուշ գիշերին նաեւ տեսակցութիւններ ունեցաւ հանրապետութեան նախագահ Միշել Աունին եւ նախկին վարչապետ Սաատ Հարիրիին հետ: Այսօր ան պիտի շարունակէ իր տեսակցութիւններու շարքը, հանդիպում ունենալով խորհրդարանի նախագահ Նեպիհ Պըրրիի եւ այլ պատասխանատուներու հետ՝ յայտնօրէն հանդիսանալով Լիբանանի նոր կառավարութեան կազմութեան «ճարտարապետը»: Երէկ առաւօտեան ժամերէն, Լիբանանի նոր կառավարութիւնը կազմելու համար նոր վարչապետ նշանակուած, Գերմանիոյ մէջ Լիբանանի դեսպան 48-ամեայ Մուսթաֆա Ատիպ, Պաապտայի նախագահական ապարանքին մէջ խորհրդարանական զանազան խմբակցութիւններուն հետ իր ձեռնարկած խորհրդակցութիւններու աւարտին ստացաւ 90 քուէ (խորհրդարանը ներկայիս ունի 120 երեսփոխան), որով  իրաւունք կ'ունենայ կազմելու երկրին նոր կառավարութիւնը: Առանց սուզուելու մանրամասնութիւններու մէջ յայտնենք, թէ նախագահ Մաքրոն Լիբանան կը գտնուի մասնաւորաբար մասնակցելու Մեծն Լիբանանի հռչակման 100-րդ տարեդարձի տօնակատարութեան, որ կը զուգադիպի այսօր, 1 Սեպտեմբերին:    

Գրականութեան եւ ազգային գետնի վրայ դա՛րձեալ Ֆրանսան՝ իբրեւ պետութիւն եւ ժողովուրդ, այսօր՝ 1 Սեպտեմբերին, տիրական հանդիսաւորութեամբ կ'իջնէ ոչ միայն ֆրանսական հայրենիքի ու աղէտահար Լիբանանի բագինին, այլեւ հայ գրականութեան ալ հոգետունին, մեծափառ յիշատակումով ու ծննդեան 114-ամեակով Միսաք Մանուշեանի (ծնեալ՝ Ատըեաման գիւղաքաղաք, 1 Սեպտեմբեր 1906 – Փարիզ, 21 Փետրուար 1944) ու իր խումբին, որոնք ի խնդիր ազատ եւ գերիշխան Ֆրանսայի եւ ընդդէմ ֆաշիստ ու բռնագրաւող հիթլէրական Էս-Էս-ականներու, իրենց հերոսական նահատակութեամբ օրինակը տուին անբասիր հայրենասիրութեան, որով ոչ միայն կը պարծենան ֆրանսացի ժողովուրդն ու ֆրանսական պետութիւնը, այլեւ բովանդակ հայութիւնը:  

Սփիւռքահայ առաջին սերունդի գրական մրգաստանին մէջ, 30-ականներու հայ գրաքննադատութիւնը՝ ներկայացուած մանաւանդ Յ. Օշականով եւ Ա. Չօպանեանով, կրնային արդար ըլլալ իրենց մտասեւեռումներէն չվանելով հրիտակը յիսնեակի մը հասնող այն քերթուածերուն, որոնք Միսաք Մանուշեանինն եղան, ի պաշտպանութիւն իրաւազրկուած ժողովուրդներու դատին, նաեւ հայ հողագործին ու բանուորի դատին, ֆաշիզմի եւ իմփերիալիզմի դէմ անոնց մղած պայքարներու ճամբուն վրայ:

1925-1935 թուականներուն Փարիզի մէջ արարումի բերուած քերթուածերը Մանուշեանի, զուգադիպեցան Սփիւռքի մէջ նորընձիւղ գրական դէմքերու (Վ. Շուշանեան, Շ. Շահնուր, Վ.-Վահեան, Ա. Անդրէասեան, Ա. Ծառուկեան, Մ. Իշխան եւ որիշներ) ստեղծագործութեանց անդրանիկ բոմբիւններուն: Մանուշեանինը՝ ի տարբերութիւն նշուածներուն գործերէն, թէեւ զաղփաղփուն ու թոյլ կառուցուածքով գործեր, շատ հեղ արեւելահայերէնի ու արեւմտահայերէնի խառնուրդ լեզուով մը, գեղագիտական արուեստի տեսակէտէ մեր հիացումը խլելէ հեռու, անոնց մէջ սակայն առկայ էին մանուշեանական գոռացող այն տաղանդն ու հոգեգրաւ պոռթկումները, որոնք ժամանակին շունչն էին եւ ձայնը: Իր «Հոգսը» վերնագրած (արեւմտահայերէն՝ «Հոգը»), քերթուածը, օրինակի համար, որ կրնար գրուիլ, ճարտարապետուիլ արեւմտահայերէն առէջներով, թաթխուած է արեւելահայերէնի մէջ, որ ունի փիլիսոփայական խորքով պատկերաւոր յոյզեր.-

Իմ ամենասերտ եւ ամենահին

Ընկերներէս մին է Հոգսը կեանքին,

Ե՞րբ եմ զայն ճանչցեր, ես այդ չեմ յիշեր,

Կ'ըսեն, թէ նա իմ դայեակս է եղեր...

Ծնած Արեւմտեան Հայաստանի Ատը-Եաման գիւղաքաղաքը՝ 1 Սեպտեմբեր 1906-ին, Գէորգ եւ Վարդուհի ամոլի բազմանդամ ընտանիքի երրորդ զաւկին՝ Միսաքին ուսումնառութիւնը կ'ընդհատի Ա. Աշխարհամարտին յառաջացուցած քաոսին պատճառով: Այդ շրջանին կորսնցնելէ ետք ծնողները՝ քոյրերուն ու եղբայրներուն հետ մանուկ Միսաքն ալ կը բռնէ դերբուկ ճամբաները տարագրութեան...:

Այնուհետեւ, Լիբանանի Ճիւնի քաղաքի Հայ Ազգային որբանոցը կ'ըլլայ կրթութեան առաջին օթեւանը որբուկ Միսաքի ու իր աւագ եղբօր Կարապետի: Ընթացքին Միսաք կը սորվի ատաղձագործութիւն: 19 տարեկանին Սուրիայէն քշուած հայ որբերու բազմութեան հետ, նախ կը հանգրուանի Մարսէյլ, ապա՝ Փարիզ, իր ապրուստին համար յոյսը որոնելով զանազան արհեստներու մէջ (մեքենաշինութիւն, մետաղագործութիւն), կարենալով ազատ ժամեր ալ գտնել՝ հետեւելու հայ եւ ֆրանսական գրականութեան դասընթացքներու. մինչեւ իսկ՝ 1928-ին, դիմելով «Կազոլլա»ի քանդակագործութեան սթիւտիա՝ իբրեւ երեկոյեան դասընթացքներու ազատ ունկնդիր, կ'ըլլայ բնորդ այդ սթիւտիայէն ներս:

1930-ի Յուլիսին, իր գաղափարակից ընկերոջ ու գրչեղբօր՝ Ա. Սեմայի (Գեղամ Աթմաճեան) խմբագրութեամբ լոյս տեսնող «Ջանք» գրական ամսագիրի խմբագրութենէն նոր բաժնուած Մանուշեան, ժամանակակից հայ եւ եւրոպացի մեծերու երկերու իր անյագ ընթերցումներով արդէն բաւական կենսափորձ հաւաքած մտաւորական մը կը համարուէր ֆրանսահայ յառաջդիմական շարժումին մէջ՝ հանդիսանալով այդ օրերու նոր Յակոբ Յակոբեանը, «Մեռա՜ն՝ Չկորա՜ն» քերթուածին անմահ երգիչը, «Գործազուրկները» քերթուածին ընդմէջէն.-

«Հա՜ց կամ աշխատա՜նք, աշխատա՜նք կամ հա՜ց...»

Անթիւ, անհամար կրծքերէ ժայթքած,

Փողոցէ փողոց կ'արձագանգէ յար

Գործազուրկներու պահանջքն այս յամառ:

Գոռանք ընկերներ, զայրոյթն հրդեհուած,

Թո՛ղ վառէ անվերջ մեր սրտերը վէս,

Թո՛ղ բողոքն աճի հեղեղատին պէս:

Ահա ժամանակաշրջան մը, երբ Հիթլէրի Գերմանիոյ մէջ նացիզմին հաստատումով, աշխարհաքաղաքական այդ ժամանակահատուածին եւրոպական ցամաքամասի գլխուն վրայ կը ճօճուէր Դամոկլեան սուրը: Հետեւաբար, տարագրութեան գեհենակուլ ճամբաներէն Ֆրանսա հաստատուած Միսաք Մանուշեանին համար արտասովոր բան մը չէր որ ան 1934-ին յարէր Ֆրանսայի համայնավար կուսակցութեան՝ իբրեւ անոր գործօն անդամներէն մին: Յաջորդ տարի, ան կը հիմնէ «Զանգու» բանուորական թերթը, որ կը գոյատեւէ հազիւ երեք տարի: Մնացեալը՝ Բ. Աշխարհամարտի տարիներն են, Փարիզի գրաւումը հիթլէրական բանակներու կողմէ, ֆրանսացի ժողովուրդին ազատագրական պայքարն ու բազում արիւնահանդէսներ, որոնք ողջ պատմութեան արժեցին միլիոնաւոր մարդկային կորուստներ եւ Պաղ Պատերազմի սպառազէն պայքարներ գերտէրութիւններու միջեւ: Բ. Աշխարհամարտէն իսկ առաջ, 1935-ին, բանաստեղծ Մանուշեան կարծես կանխատեսելով գալիք սանդարամետեան օրերը, իր «Կեանքիս Երգը» բանաստեղծութեան մէջ պատկերած էր վիճակը իր եւ ժողովուրդներու բազմաչարչար կեանքին.-

Հոգիս բուրվառ է մշտավառ, ուր կը ծխան սէրերս համայն,

Կը խնկարկեմ ես զայն կեանքի տաճարին մէջ յաւերժական՝

Բազմաչարչար հաւատացեալ ամբոխներու երեսն ի վեր,

Ու կը ժողվեմ անոնց դէմքէն հաւատամքի լոյսեր տարբեր...:

Արդարեւ, Միսաք Մանուշեան բանաստեղծին ամրօրէն կապուած է ազգային-հասարակական գործիչի, Ֆրանսայի Ազատագրական Շարժումը առաջնորդողի անմահարար պատուանունը՝ իբրեւ Ֆրանսայի Ազգային Հերոս մը ան, ֆրանսացի ժողովուրդին անջնջելի երախտագիտութեան մէջ Մեծ նահատակ, զոր անողոքաբար գնդակահարեցին Փարիզը գրաւած նացի Էս-Էս-ականները, ի անբաժան խումբին 22 հերոսատիպ ընկերներուն հետ համատեղ, 21 Փետրուար 1944-ի յետմիջօրէի ժամը 3:00-ին, Վալէրիէն-Լեռի լանջին:

Շատ յուզիչ է Միսաք Մանուշեանի վերջին նամակը ուղղուած իր թանկագին տիկնոջ, Մելինէ Մանուշեանին. նամակին մէջ Միսաք Մանուշեան գրած է ի միջի այլոց. «... Երջանկութի՜ւն անոնց՝ որ պիտի ապրին մեզմէ յետոյ եւ պիտի վայելեն վաղուան խաղաղութեան եւ ազատութեան քաղցրութիւնը: Վստահ եմ, որ ֆրանսացի ժողովուրդը եւ ազատութեան համար մղուող բոլոր պայքարները պիտի գիտնան արժանավայել կերպով պատուելու մեր յիշատակը: Խորապէս կը ցաւիմ, որ չկարողացայ քեզ երջանկացնել: Ես շատ կ'ուզէի քեզմէ զաւակ մ'ունենալ, ինչ որ դուն ալ կը ցանկայիր մշտապէս: Քեզմէ կը խնդրեմ որ պատերազմէն յետոյ անպայման ամուսնանաս ու երեխայ մը ունենաս՝ իմ պատուին եւ իմ վերջին կամքը կատարելու համար: Ամբողջ ունեցածս քեզի՛ կը կտակեմ, քու քրոջդ եւ անոր որդիներուն: Պատերազմէն յետոյ, դուն՝ որպէս իմ կինը, կը կարողանաս ստանալ թոշակ, որովհետեւ ես կը մեռնիմ որպէս Ֆրանսայի ազատագրութեան բանակի կամաւոր զինուոր: Օգնութեամբ բարեկամներու՝ որոնք յօժարօրէն պիտի ուզեն պատուել իմ յիշատակը, հրատարակել տուր իմ բանաստեղծութիւնները եւ իմ այն գրութիւնները, որոնք արժանի են կարդացուելու: Եթէ հնարաւոր ըլլայ՝ իմ յիշատակները տար Հայաստան: Կուրծքիս վրայ կը սեղմեմ բոլորդ: Մնաք բարով: Քու բարեկամ, քու ընկեր, քու ամուսին՝ ՄԻՍԱՔ ՄԱՆՈՒՇԵԱՆ»:    

Ֆրանսական պետութիւնն ու ֆրանսացի ժողովուրդը ամէն տարի երախտագիտութեամբ, հպարտութեամբ, այլեւ յուզումով կը յիշեն վաղամեռիկ Միսաք Մանուշեանի եւ անոր խումբին խնկելի յիշատակը:

Ֆրանսացի եւ հայ մտաւորականներ, ինչպէս՝ Լուի Արակոն, Ժաք Տիւկլօ, Սիլվա Կապուտիկեան, Գէորգ Էմին, Վահրամ Ալազան, Համօ Սահեան, Մարօ Մարգարեան եւ շատ ուրիշներ բանաստեղծութիւններ  ձօնած են Միսաք Մանուշեանին եւ անոր խումբին: Փարիզի մէջ ցայսօր կանգուն կը մնայ Մանուշեանի յուշարձանը: Առնեւիլ թաղամասի «Ռիւ Տը Օրան» փողոցը վերանուանուած է Միսաք Մանուշեանի եւ անոր խումբին անունով: Հայաստանի մէջ կան Մանուշեանի անունով դպրոց եւ յուշակոթող, ուր ամէն տարի՝ 21 Փետրուարին, ծաղկեպսակներ կը զետեղուին յուշակոթողին առջեւ, վեր առնելով յիշատակն անոնց:

Միսաք Մանուշեանի անունն ու վաստակը գլած են սահմանները սոսկ գրական երախտիքի տուրքի: Մանուշեան, յիրաւի, խորհրդանիշն է դէպի երկինք խոյացող այն հայրենասիրութեան, որուն մէջ ազատատենչութեան կրակը կը մնայ յաւէտ անմար՝ օրինակ ծառայելու աշխարհի բոլոր ազգերուն, որոնք իրենց սիրտերուն մէջ մէյ-մէկ Մանուշեան պահելու հպարտանքը կը տածեն:                

«ԾԱՂԻԿ» Գրական Ազգային հանդէս – Պէյրութ  

dzaghig2004@yahoo.com